တိုမိုကိုေလး လို႔ ေခၚတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမေလး။ ကၽြန္မဘ၀ရဲ့ အေရးႀကီးဆံုးေသာ လူတစ္ေယာက္။ တြယ္တာစရာ ရွိတဲ့အထဲမွာမွ အတြယ္တာဆံုးေသာ အကၡရာ။ ခ်စ္တယ္ဆိုေသာ သူေတြထက္ ပိုခ်စ္ရေသာ သူ။ ကၽြန္မဘ၀ရဲ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တ၀မ္းပူအတြက္ စဥ္းစားရင္း ႀကိဳးစားရင္း ကုန္ဆံုးခဲ့ရတာ။ မိသားစုဆိုတာေတာင္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမထက္ ပိုလို႔ တြယ္ေႏွာင္မိတဲ့ သူ။
ခ်ိဳႀကီးလို႔ ေခၚတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ အစ္မအရင္းသဖြယ္ ခ်စ္ခင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း။ ခိုကိုးရာမဲ့တိုင္း သူ႔လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားရမွ လံုၿခံဳတယ္လို႔ ခံစားရတဲ့အထိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္သူ။ ကၽြန္မ ၿပံဳးေနရင္ေတာင္ နင္ ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ ဟု ဟိုးရင္ဘတ္ထဲထိ လိုက္ၾကည့္ေငး ေမးတတ္သူ။ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ မသိတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ ခံစားမႈေတြကို အလိုလို သိရွိနားလည္သူ။
ေနာ္ကို လို႔ေခၚတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း။ ကၽြန္မဘ၀ရဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္လို႔ ေျပာရမယ့္ လဲၿပိဳခ်ိန္၊ က်ဆံုးခ်ိန္၊ နစ္မြန္းခ်ိန္ေတြမွာ ျပစ္တင္စကားေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေ၀ဖန္စကားေသာ္လည္းေကာင္း အားေပးစကားေသာ္ လည္းေကာင္း တစ္ခြန္းမွ် မဆိုပဲ တိက္ဆိတ္စြာ ေနေပးျခင္းျဖင့္ ကၽြန္မကို အားအင္ျဖည့္တင္းေပးေသာသူ။ အတိက္ေန႔ရက္ေတြမွာ နငယ္သာ ကၽြန္မဖက္က မရပ္တည္ခဲ့ဖူးဆိုရင္ အခုလို ကၽြန္မ စာေရးေနႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ သံသယ၀င္မိတဲ့အထိ ကၽြန္မအေပၚမွာ သက္ေရာက္မႈမ်ားသူ။
ကၽြန္မဘ၀တစ္သက္လံုးစာအတြက္ ေ၀ဒနာ၊ ေသရာပါမယ့္အထိ စူးနစ္လြန္းတဲ့ ကၽြန္မရဲ့ ဒဏ္ရာ။ ေဖ်ာ့ဖ်တ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မရဲ့ မွတ္ညဏ္၊ ခ်န္ထားလို႔ မရႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မဘ၀ရဲ့ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း။ ေပ်ာ္ေစလိုလဲ သူ၊ ငိုေစလိုလဲ သူ၊ ခံစားခ်က္အားလံုးကုိ သိမ္းပိုက္ထားေသာသူ။
ဘယ္လိုျဖစ္စဥ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္လာလာ၊ ဘယ္လိုအေၾကာင္းရင္းမ်ိဳးပဲ ရွိလာလာ ကၽြန္မရင္ဘတ္ထဲက ဒီအကၡရာေလးလံုးကေတာ့ ေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။ က်န္ေနေသးတဲ့ ဘ၀ရဲ့ ခရီးစဥ္မွာ ဒီအကၡရာေတြရဲ့ ကူညီလမ္းျပမႈနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားမွာမို႔ ကၽြန္မဘ၀ရဲ့ မွတ္တိုင္ေတြလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔ရွင္။
Sein Kalar's Blog 